Druppels van betekenis
Vorige week hadden we met alle collega’s een studiemiddag over identiteit. We spraken over onze identiteit in een diverse samenleving. Onze school staat midden in deze samenleving, onze opdracht is onze leerlingen voor te bereiden op het deelnemen in en bijdragen aan deze samenleving. Ook de school is een diverse samenleving in het klein waarin iedereen zich welkom moet voelen. ‘Goed dat jij er bent!’, is niet voor niets ons motto. Of, zoals in de Bijbel staat: ‘Heb je naaste lief als jezelf.’ Elkaar liefhebben betekent ook elkaar echt willen kennen en daarbij de vraag stellen: ‘Wat beweegt jou om te doen wat je doet?’ Kunnen we ook van de ander houden als we het echt met elkaar oneens zijn? Je naaste liefhebben als jezelf, is een werkwoord, iets waar je je actief en bewust voor inzet.
In de huidige tijd is dat niet makkelijk; de tegenstellingen lijken steeds groter te worden, groepen in de samenleving staan tegenover elkaar. Onze leerlingen en u als ouder hebben terechte vragen: Kom ik aan het eind van deze maand nog rond? Is onze aarde straks nog leefbaar voor ons en onze (klein)kinderen? Mag ik nog wel in Nederland blijven? Is er straks wel een huis voor mij? Ook de conflicten in de wereld hebben impact op onze leerlingen. Soms lijkt de veelheid aan problemen te groot om nog positief te blijven, maar juist nu is het belangrijk te zoeken naar verbinding en van betekenis te zijn.
Deze week werd ik op school door een paar jongens aangesproken. ‘Bent u voor Israël of Palestina mevrouw?’ Het was duidelijk dat zij al een kant hadden gekozen. Mijn antwoord was dat ik voor vrede was, voor het samenleven van mensen zonder angst om vermoord te worden of te worden gedood door bommen. Zonder verdriet om kinderen, ouders of vrienden die er door geweld niet meer waren. ‘U heeft gelijk mevrouw’, was hun antwoord na een korte stilte. Dit maakte me zo trots op deze jongens. Ze waren in staat om door de tegenstellingen heen te kijken en oog te hebben voor het leed van iedereen in dit afschuwelijke conflict.
Zulke gesprekken geven mij hoop en de overtuiging dat ik, hoe klein ook, van betekenis kan zijn. Mijn collega, Ronald Schaefer, gebruikte in zijn inleiding tijdens de studiemiddag het beeld van een druppel die in het water valt. Het lijkt maar een druppel op één plek, maar de druppel veroorzaakt kringen in het water en heeft daarmee meer impact dan alleen het punt waar hij valt. Ik voel het als mijn plicht om elke dag weer zulke druppels in het water te laten vallen en ik roep u op dit ook te doen. Wij kunnen onze kinderen voorleven hoe we betekenis kunnen geven aan het liefhebben van je naaste als jezelf. Door te luisteren naar en begrip en compassie te hebben voor de ander en door iets goeds te doen voor een ander. Goed dat jij er bent!
Lonneke Hosmar, rector
