Psychische honger jongeren niet gestild
De coronacrisis duurt al lang en daardoor ontstaan er steeds grotere problemen bij jongeren. U heeft er vast wel iets over gelezen in de media. Er is regelmatig nieuws hoe het gaat met de jongeren in Nederland. Ontwikkelingspsycholoog Steven Pont is regelmatig in het nieuws over dit onderwerp. Hij wordt door scholen vaak gevraagd om advies, zeker in deze coronatijd. Ook op het Corlaer College is hij in het verleden vaker te gast geweest, onder andere op een ouderavond. In het artikel in het Parool in november 2021 zegt hij het volgende:
Teruggeduwd naar binnen
Door schoolsluitingen en andere covidmaatregelen is bij deze generatie jongeren de psychische honger niet gestild, zegt ontwikkelingspsycholoog Steven Pont. “Pubers ontdekken hun eigen identiteit door de interactie met leeftijdsgenoten. Ze zijn gericht op de buitenwereld, ze willen ervaring opdoen. Wat nu is gebeurd, is dat ze geremd zijn in het leven en weer terug zijn geduwd naar binnen. Ze zijn gericht op thuis, waar niet leeftijdsgenoten in een klaslokaal zitten maar ouders.”
Pont maakt nog een keer de vergelijking met het hongergevoel: als je niet genoeg eet, geeft je lichaam een signaal af: een hongergevoel. Als je niet genoeg interacteert op sociaal gebied, geeft je lichaam ook een waarschuwingssignaal: somberte bijvoorbeeld. Je kunt wel zeggen dat scholieren sociaal ondervoed zijn en die proberen nu, nu het weer kan ‘bij te eten’. Eerst moeten ze op dat gebied verzadigd zijn, dan kunnen ze verder met leren. Het fundament waar je op bouwt, is bij deze pubers niet goed gelegd.”
Schoolleiders zijn het met hem eens: de sociale en emotionele ontwikkeling van de jongste generaties heeft nu prioriteit. Volgens Pont, die door middelbare scholen wordt gevraagd om te helpen bij deze crisis, is het nu vooral zaak om ‘aangesloten te blijven’. “Sommige leerkrachten voelen zich machteloos, omdat ze het probleem niet kunnen oplossen. We kunnen het ook niet oplossen, maar we kunnen er wel voor die kinderen zijn en in gesprek blijven, zodat leerlingen hun strijd niet in eenzaamheid voeren.”
Ook bij onze leerlingen zien we deze problemen. Op onze school hebben we, naast de focus op de leerachterstanden die zijn ontstaan door corona, ook aandacht voor deze problemen van jongeren. Eén van de manieren om hier aandacht aan te besteden is het echte gesprek met leerlingen. Onze medewerkers voeren vaker en langer het gesprek met leerlingen over hoe het echt met hen gaat. Dat kost veel tijd, het is niet makkelijk en we kunnen de problemen vaak ook niet zomaar oplossen voor hen. Maar we zijn ervan doordrongen dat het belangrijk is. Daarom nemen we dit artikel ook op in de opening van deze nieuwsbrief.
We willen dit graag samen met u als ouder(s)/verzorger(s) doen. Er samen zijn voor de leerling, uw kind! Zodat we zijn of haar strijd steeds beter begrijpen en de leerling zich gekend voelt, zowel door hun ouders thuis als door ons op school. Dat is het begin van het oplossen van het probleem van deze generatie jongeren.
Blijft u samen met ons aangesloten?
Lonneke Hosmar en Helga van de Gronden
Rector