Op zoek naar zonnestralen
Het jaar 2025 is alweer in volle gang. Na alle gezellige decemberdrukte is het weer tijd voor ‘normaal’. Overal om me heen hoor ik mensen snakken naar de zon. Hoeveel mensen hoor je over een winterdip? Ook als je hier zelf minder gevoelig voor bent, helpt het niet om continu maar herinnerd te worden aan de ‘zwaarte’ van deze periode. Maandag 20 januari was het Blue Monday, de officiële meest deprimerende dag van het jaar. Had je er nog geen last van, dan word je hierdoor wel herinnerd aan de troosteloosheid van deze periode. In ons team hebben we laatst gesproken over het effect van onze eigen stemming op onze directe omgeving; voor je gezin, vrienden, collega’s en voor ons natuurlijk de leerlingen. Vrolijkheid werkt vaak aanstekelijk, toch?
De boodschap van hoop waar we ons met kerst in verheugden beperkt zich gelukkig niet tot die decemberdagen! Verder geloof ik dat iedere dag in potentie grote of kleine zonnestralen in zich heeft. Maar, het is aan ons om die momenten te zoeken, te herkennen én te herinneren. Door stil te staan bij de dingen waar we dankbaar voor zijn, scherpen we onze waarneming aan. We leren om de kleine dingen in het leven te waarderen.
“Her-innering is niet hetzelfde als geheugen. Je moet jezelf programmeren. Ik schrijf het op in een dagboek.” Paul de Blot
Net zoals de zonnestralen door de wolken breken, kunnen we ook in ons dagelijks leven momenten van geluk en dankbaarheid ervaren. Sinds ik een aantal jaar geleden zelf ben begonnen met het noteren van dankpunten, realiseer ik me nog meer dat geluksmomentjes vaak in kleine dingen zitten. Voor mij is dat bijvoorbeeld een knuffel van mijn zoon voor hij naar school gaat, een spontaan gesprekje met een leerling die ‘s ochtends de school binnenkomt, een collega die een kopje koffie voor me meebrengt, een afdelingsbijeenkomst waarin we gezamenlijk enthousiast aan de slag gaan met een nieuw idee, wind mee terwijl ik naar huis fiets, een lekker sportlesje om mijn hoofd leeg te maken of thuiskomen en zien dat het eten al op tafel staat 🙂
Als volwassenen – in welke rol dan ook – hebben we vaak meer invloed op onze jongeren dan we denken. Het is voelbaar voor hen als positieve energie en dankbaarheid de boventoon voeren. Ik vind het dan ook een voorrecht om op een school te kunnen werken. Dagelijks krijgen wij de kans om met een positieve houding voor iemand die dag het verschil te maken. Om iemand even echt ‘te zien’. Mijn wens is dat de leerlingen hier op school, maar ook thuis, dagelijks zo’n positief momentje vinden bij ons volwassenen én bij elkaar!
Anne Klop, afdelingsleider havo/atheneum leerjaar 1 en 2