Hoe meneer Winkoop zich mevrouw Deurloo herinnert...
Meneer van Winkoop, docent Economie op het vmbo en oud-leerling van het Corlaer College, kwam op een dag mevrouw Deurloo tegen in de wandelgangen. Mevrouw Deurloo, hij kon zich haar nog zo goed herinneren. Met name één herinnering stond meneer van Winkoop goed bij. Dit verhaal heeft hij speciaal voor mevrouw Deurloo opgeschreven. Wij mochten dit verhaal delen.
De brief aan mevrouw Deurloo
Geachte collega, beste mevrouw Deurloo,
Wat was ik bang voor jou toen ik in de vierde klas zat op Corlaer! Mevrouw potverDeurie, die was me toch een partij streng!
Misschien even handig om een beetje context te geven. Mijn middelbare-schoolcarrière heeft op het Corlaer College plaatsgevonden. Ik heb vwo gedaan en haalde mooie cijfers. Ik hoefde daar vrijwel niets voor te doen. Beetje opletten in de les was voor mij meestal voldoende voor een ruime voldoende. En dan had ik ook nog een vrij grote mond. En daar kwam ik dan, als 15-jarig broekie in de vierde klas. Hadden we voor het eerst zelfstudie op het domein. Dertien lesuren per week! Super, dacht ik, kan ik lekker gaan lummelen. Grote ruimte, weinig toezicht, overal vaste computers, feest voor kleine Henkie. Spelletjestijd!
Maar oh nee, daar kwam die kleine mevrouw Deurloo op haar hoge hakken. Altijd met pen in de ene hand en notitieblok in de andere. Vroeg ze me opeens om te gaan ‘werken’. “Hoezo”, dacht ik, “ik haal toch altijd goede cijfers!” Dat liet ik dan ook duidelijk merken. Hoe haalde die mevrouw het in haar hoofd om van mij te verwachten dat ik mijn huiswerk ging maken. Nergens voor nodig! Ik had dan ook een hekel aan mevrouw Deurloo in de vierde klas. Altijd streng, controleren op spelletjes spelen, mij na laten komen als ik kauwgom zat te kauwen. Weinig docenten die mij achter de broek aan zaten en als dat wel gebeurde had ik mijn woordje klaar.
Het feit dat ik mevrouw Deurloo niet mocht, had niets met haar persoonlijk te maken. Het lag meer aan het feit dat ik ontzettend veel moeite had met autoriteit. En autoriteit uitstralen, dat kon Deurloo wel. Altijd streng en straf als mevrouw Deurloo op het domein stond. Maar één moment heeft mijn kijk op mevrouw Deurloo veranderd. Door één slimme actie kreeg ik ineens respect voor haar. Die situatie was als volgt: ik zat weer eens kauwgom te kauwen op het domein en ja hoor, daar kwam mevrouw Deurloo aan. Uiteraard werd ik aangesproken op het kauwgom kauwen en ik reageerde weer eens brutaal. Dat was aanleiding om mij straf te geven, helemaal terecht. Na wat onderhandelen kreeg ik een opdracht: schrijf een verslag van één A4-tje met als onderwerp waarom kauwgom kauwen op de werkplek niet kan.
Nou, dacht ik in mijn opstandigheid, ik zal haar eens goed te pakken nemen! Ik besloot om in lettergrootte 48 een verslag van één A4-tje te schrijven waarom kauwgom kauwen juist wél goed is, voor de concentratie bijvoorbeeld. Ik leverde het in en wachtte af hoe ze zou reageren, verwachtend dat ze dit niet zo leuk zou vinden.
En ja hoor, daar kwam mevrouw Deurloo tijdens een zelfstudie-uur. Of ik even mee wilde lopen naar haar ‘aquarium’, het glazen hokje waar zij altijd zat te werken. “Nu komt ie,” dacht ik. “Ga zitten Henk,” zei ze. “Ik wil het met je hebben over je verslag.” Ze ging er zelf ook eens goed voor zitten, keek streng uit haar ogen. En barstte ineens in lachen uit..…? Daar zat ik dan, verbouwereerd te zijn. Deurloo zei: “Wauw Henk, wat een prachtig stuk. Ik heb er enorm om gelachen. Ik heb het aan alle leraren die ik kon vinden in de lerarenkamer laten lezen en we hebben in een deuk gelegen!” “Huh?” dacht ik. Dat was niet de bedoeling. Ik probeerde een streek te leveren en in plaats van boosheid kreeg ik complimenten over mijn schrijfstijl?
Puur door dat moment van waardering is mijn gevoel van boosheid richting mevrouw Deurloo gedurende de daaropvolgende maanden veranderd in een gevoel van respect. In plaats van negatieve aandacht had ik positieve aandacht gekregen. Op een manier die ik totaal niet had verwacht.
Geloof me, mevrouw Deurloo verwachtte nog steeds hetzelfde van mij na deze situatie. Ze ging me echt niet matsen. Ze was nog steeds consequent als ik mij niet aan de regels hield. Maar na deze situatie boog ik mijn hoofd als ik op mijn kop kreeg, lachte ik nog een keer puberaal naar haar en probeerde ik wat van mijn straf af te onderhandelen, maar ik accepteerde het vrijwel altijd als ik aangesproken werd. Ik respecteerde haar. En verhip, door mijn respectvolle houding richting haar kreeg ik ook respect van haar terug. Ze was niet streng meer, ze was duidelijk en consequent. En dat deed ze omdat ze om me gaf, omdat ze me wilde helpen om mijzelf te ontwikkelen tot een zelfstandige volwassene.
Nu, tien jaar na mijn leerlingentijd op Corlaer, ben ik er zelf docent. Ik geef Economie op het vmbo. Collega van mevrouw Deurloo. Wie had dat gedacht.
Na de middelbare school ben ik pas gaan beseffen waarom mevrouw Deurloo mij zo hard aanpakte. Ik had geen respect voor autoriteit. En hoe je het ook wendt of keert, als je geen respect hebt voor autoriteit ga je een erg lastige carrière en leven tegemoet. Want autoriteit is er altijd, tenzij je minister-president wordt. En ga je op een respectvolle manier om met autoriteit, dan zie je ook dat de ‘baas’ ineens vriendelijk naar jou wordt.
Verder had ik echt wel een werkhouding nodig. Daar ben ik na de middelbare school wel achter gekomen. Ik ben Bedrijfskunde gaan studeren op de Vrije Universiteit. Na een half jaar ben ik afgehaakt. Waar ik het op de middelbare school nog redde zonder studievaardigheden, ging ik op de universiteit keihard nat. Het heeft voor mij uiteindelijk bijna tien jaar geduurd na de middelbare school om een hbo-diploma te halen.
Ik ben nog vrij onervaren als docent, maar mijn twee hoofdregels zijn: respect en goede werkhouding. Van Deurloo geleerd . De cirkel is rond!
Groetjes van je collega en ontzettend bedankt voor je waardevolle lessen,
Henk van Winkoop