Column: Dolblij met vmbo-basis
Margreet Laseur-Huijgen is moeder van een zoon (16) en dochter (13). Haar zoon zit op het Corlaer College en doet de opleiding vmbo-basis. Zij is dolblij met de prestatie van haar zoon, maar lang niet iedereen snapt dat. En daarom moet haar iets van het hart. Zij heeft een column hierover geschreven.
Column: Dolblij met vmbo-basis
Na jaren ploeteren op de basisschool en het vmbo heeft Margreets zoon zijn diploma vmbo-basis op het Corlaer College behaald. Zij is dolblij met zijn prestatie, maar lang niet iedereen snapt dat. Ze krijgt regelmatig denigrerende opmerkingen over dit ‘lage’ niveau. En daarom moet haar iets van het hart.
Vanmiddag kwam het verlossende telefoontje: onze zoon is geslaagd voor vmbo-basis! We hebben staan springen in de huiskamer van blijdschap! Ik hoor je denken: springen van blijdschap voor een diploma van ‘maar’ vmbo?
Zelf werk ik in het basisonderwijs en toen onze zoon naar het vmbo ging kreeg ik opmerkingen als: ‘Vind je het niet erg dat hij naar vmbo gaat? ‘Je zit toch in het onderwijs, kon je hem niet zelf een beetje bijles geven zodat hij iets hogers kan gaan doen?’ Deze opmerkingen raakten mij enorm, juist omdat ik zo blij was dat hij nu naar een school ging waar zijn vele talenten eindelijk zichtbaar zouden worden.
Onze zoon heeft ernstige enkelvoudige dyslexie en heeft het op de basisschool heel pittig gehad. Ook met rekenen heeft hij moeite, doordat hij getallen omdraait en de tafels niet kan onthouden. Iedere dag weer taal, lezen en rekenen. Vakken die voor hem topsport zijn. En ondanks dat je zo hard je best doet, steeds weer ervaren dat je bij de zwaksten van de klas hoort.
Op het Corlaer College ging hij de techniekklas doen. Hij begon heel langzaam op te bloeien en te ontdekken dat ook hij talenten heeft. Daarnaast moest hij evengoed theorievakken als Nederlands, Engels, wiskunde en natuur-/scheikunde doen. Elke keer weer die woordenlijsten Engels leren en spelling Nederlands. Het is ‘jij wordt’, maar ‘word jij’… dat zijn toch ook bizarre regels en helemaal voor iemand met dyslexie?! Hij bleef doorzetten en wat waren we iedere keer trots en onder de indruk als hij weer met een werkstuk van de technieklessen thuiskwam.
Lees het hele artikel op eo.nl