Beelden
Er zijn van die beelden die op je netvlies geplakt zijn, in je geheugen gegrift, beelden die niet meer weggaan. Zo blijven bij mij steeds de foto’s terugkomen uit de (herhaalde) documentaire Visages, villages, 2017 (Faces, places) die ik vorige week in het filmhuis in Amersfoort heb gezien.
De documentaire laat zien hoe de 89-jarige Franse regisseuse en fotografe Agnès Varda samen met graffitikunstenaar JR in een busje met een mini-fotolaboratorium het Franse platteland doorkruist. Onderweg ontmoeten ze mensen die in het dagelijks leven meestal niet in de schijnwerpers staan. Hun verhalen worden verteld en hun foto’s worden extreem groot uitgeprint en op de muren van huizen, bunkers, boerderijen en watertorens geplakt.
De beelden maken indruk omdat ze extreem groot zijn, soms grappig of ontroerend en altijd een verhaal vertellen van mensen die je elke dag tegenkomt. Vardà en JR vergroten letterlijk uit wat er gebeurt als je goed kijkt en luistert naar elkaar. Ook dat heeft indruk op mij gemaakt, hoeveel weten wij eigenlijk van de mensen waar we dagelijks mee omgaan?
De graffitikunstenaar JR heeft wereldwijd veel meer projecten gedaan waarbij hij steeds weer gebruik maakt van sterk uitvergrote foto’s. Ze komen niet tot hun recht in het formaat van deze nieuwsbrief, maar ter illustratie voeg ik toch een van zijn beroemdste werken toe. Het is een foto van een eenjarig jongetje Kikito die vanuit Mexico over de grensmuur kijkt. Nadere uitleg is niet nodig lijkt me.
Rieneke Brouwer
Conrector havo/atheneum